Hier mag je landen
Het hoeft niet groter of duidelijker te zijn dan het is. Wat je voelt is genoeg. Je hoeft het niet eerst te bewijzen voordat het erkenning verdient.
Je hoeft het niet langer alleen te dragen
Misschien ben je opgegroeid in een gezin waarin ‘niks ernstigs’ speelde. Misschien was het warm, verzorgd, veilig op het oog. En toch kun je nu een diepe eenzaamheid voelen, een leegte, een gevoel van niet gezien zijn. Een onderhuids verdriet dat je zelf niet goed kunt plaatsen. Of een hardnekkig idee dat je het nooit goed genoeg doet. Soms voel je je klein, verloren, alleen. Je weet diep van binnen dat er iets niet klopt, maar je kunt er niet precies bij. Alsof je lichaam en je binnenwereld iets proberen te vertellen wat je hoofd nog niet kan volgen.
Misschien herken je die verwarring; gevoelens die ineens opkomen en veel groter lijken dan de situatie vraagt
Je voelt paniek, verdriet, verlating, of diepe schaamte, terwijl je rationeel vindt dat het 'niet zo erg' is. Dat kan je het gevoel geven dat je gek wordt, dat je overdrijft, dat er iets mis is met jou. Die verwarring is begrijpelijk. Wat je voelt lijkt soms niet te kloppen met wat er gebeurt, en toch is het gevoel zó echt. Wat je voelt is niet ‘te veel’. Het zijn oude gevoelens die zich opnieuw aandienen. Dat komt omdat je lichaam zich herinnert wat je hoofd misschien al lang vergeten is.
Soms komen emoties niet voort uit het hier en nu, maar uit een ander moment in de tijd
Een moment dat je misschien niet bewust meer weet, maar dat nog wel in je leeft. Je draagt ervaringen met je mee die zich niet in woorden of beelden hebben vastgezet, maar in gevoelens, reacties en spanning. Oude pijn die zich toont in het nu, zonder dat je weet waar het precies vandaan komt.
​
Het zou zomaar kunnen dat je jezelf hebt aangepast, al vanaf heel jong. Dat je hebt geleerd om je gevoelens in te slikken, om niet tot last te zijn, om sterk te zijn terwijl je je eigenlijk heel kwetsbaar voelde. Je hebt misschien het gevoel dat je geen ‘recht’ hebt op deze pijn, omdat anderen het erger hebben gehad. Maar je klachten zijn echt. Je gevoel is echt. En jouw ervaring doet ertoe.
Je bent zo welkom
Het hoeft niet groter of duidelijker te zijn dan het is. Wat je voelt is genoeg.
Je hoeft het niet eerst te bewijzen voordat het erkenning verdient. Wat je voelt, wat je ervaart, is een logisch gevolg van wat je hebt meegemaakt, wat je hebt gemist of hebt moeten dragen. Ook als je daar geen beelden of concrete herinneringen aan hebt.